@@@وطنم جزین@@@

بزرگراه پان امریکن با طولی به اندازه 48000 کیلومتر (29800 مایل) مسیری متشکل از مجموعه بزرگراه هایی است که شمالی ترین نقطه آلاسکا را به اوشوایا در جنوبی ترین نقطه آرژانتین متصل می کند. این مسیر که طولانی ترین راه سواره رو در دنیاست، از جذابیت های گسترده ای برخوردار است که در ادامه به آنها اشاره می شود.

بزرگراه پان امریکن از 15 کشور دنیا عبور می کند و در طول مسیر آن، انواع شرایط اقلیمی و اکولوژیکی قابل مشاهده است. از گذرگاه های برفگیر و کوهستانی در آلاسکا تا جنگل های انبوه امریکا و بیابان های کویری مکزیک و کوهستان های مرتفع شیلی؛ همین تفاوت شرایط اقلیمی سبب می شود تا بزرگراه پان امریکن هرگز شکل و شمایل واحدی نداشته باشد. برخی قسمت های آن تنها در فصول گرم قابلیت تردد دارد و برخی بخش های دیگر در فصول گرم، قربانگاه خودروهایی است که بین راه دچار خرابی یا تصادف شوند.

 البته بسیاری بر این عقیده اند که بزرگراه پان امریکن، تکه تکه تر از آن است که بتوان آن را یک مسیر واحد قلمداد نمود. اعتقاد آنها این است که اگر بخواهیم پان امریکن را یک مسیر واحد چهل و هشت هزار کیلومتری بنامیم،
می توان شبکه راه های موجود در اروپا را که همگی به هم متصل هستند را نیز یک مسیر واحد محسوب کرد. اما حجم تردد خودروها از بزرگراه پان امریکن به حدی است که نادیده گرفتن آن به عنوان یک مسیر واحد، بی انصافی است.

 مسیر بزرگراه پان امریکن در کشورهای کانادا و امریکا به علت وجود بزرگراه های زیاد، چند شاخه می شود که طی عبور از این کشورها دوباره این بزرگراه ها به هم می پیوندند و پان امریکن را تا جنوبی ترین نقطه دنیا پیش می برند. بنابراین در کانادا و امریکا مسیرهای متعددی وجود دارد که پان امریکن نامیده می شود.

 مشهورترین قسمت های بزرگراه پان امریکن، «بزرگراه آلاسکا» و «بزرگراه داخلی امریکا» است که دومی مسیری است بین کشور امریکا تا کانال پاناما. هر دوی این بخش ها طی جنگ جهانی دوم و به منظور حمل و نقل تجهیزات از مسیری امن احداث شد.

 کشورهایی که بزرگراه پان امریکن آنها را به یکدیگر دوخته است عبارتند از: کانادا، امریکا، مکزیک، گواتمالا، السالوادور، هندوراس، نیکاراگوئه، کاستاریکا، پاناما، کلمبیا، اکوادور، پرو، شیلی و آرژانتین بخش هایی از این بزرگراه که در کشور کلمبیا قرار دارد هرازچندگاهی به علت فقدان امنیت عبور و مرور مسدود می شود؛ عملیات های گسترده ای علیه قاچاقچیان مواد مخدر صورت می گیرد و مجدداً راه آن گشوده می شود.

 یکی از مهم ترین بخش های بزرگراه پان امریکن، شکاف دارین است که طول آن 87 کیلومتر است و در مرز پاناما و کلمبیا واقع شده است. این تکه از مسیر که گذر از آن با خودروهای معمولی درون شهری امکانپذیر نیست، یکی از جاذبه های توریستی بزرگراه پان امریکن است. گردشگران با پای پیاده و تجهیزات لازم و یا با دوچرخه های کوهستان، موتور کراس و یا خودروهای چهار چرخ متحرک از آن عبور می کنند و از جنگل انبوه و باران گیر آن لذت
می برند. البته خطرات متعددی در طول این مسیر وجود دارد که نادیده گرفتن آنها به قیمت جان عابران تمام
می شود؛ از جمله وجود حیوانات درنده، مرداب های وسیع و گم شدن در جنگل های انبوه. در طول سالیان اخیر تلاش های دولتی بسیاری جهت اتصال بزرگراه پان امریکن در دو سوی شکاف دارین صورت گرفته است که با مخالفتهای گسترده طرفداران و نهادهای حفاظت از محیط زیست مواجه شده است و تا امروز، موفقیت با آنها بوده است. نگاهی به بزرگراه پان امریکن، ذهن انسان را به جاده ابریشم معطوف می کند که از نظر سابقه تاریخی با بزرگراه پان امریکن قابل مقایسه نیست؛ اما امروزه مسیری فراموش شده است و تلاشی جهت احیای آن صورت نگرفته است.

منبع: روزنامه هفت صبح

  «شما با خط 123 اورژانس اجتماعی، سازمان بهزیستی تماس گرفته اید. خدمات این خط، کودک آزاری و سایر خشونت های خانوادگی است. لطفاً چند لحظه تحمل کنید تا ارتباط با کارشناس برقرار شود.» ارتباط با کارشناس اما برقرار نمی شود و صدای بوق ممتد است که روی اعصاب راه می رود. پشت این بوق های ممتد اما یک دنیا درد نهفته است، دردی که از کانون خانواده برمی خیزد و تا ریشه اش را نزند، از پای نمی نشیند. دردی که این روزها صدای بوقش بیشتر از همیشه شنیده می شود، حتی از انبوه بوق های ترافیک سنگین تهران.

پیشینه اورژانس اجتماعی

اورژانس اجتماعی تهران یا همان 123 از 25 خرداد 1387 شروع به کار کرد. فعالیت های اورژانس اجتماعی تا سال گذشته مربوط به دفتر آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی می شد ولی بعد آن به دفتر مداخله و بازتوانی سازمان بهزیستی کشور واگذار شد. در حال حاضر همه 31 استان کشور تحت پوشش خدمات اورژانس اجتماعی هستند. 145 مرکز مداخله در بحران در 60 شهر ایجاد شده است و 21 ون در کل استان تهران در حال انجام خدمات هستند. سال گذشته چهار هزار و 100 مورد کودک آزاری از بین 206 هزار تماس تلفنی پیگیری شده است.

گسترش فعالیت ها

فعالیت های اولیه خط 123 در تهران مربوط به کودک آزاری و دیگر خشونت های خانوادگی بود، اما با گذشت زمان، با توجه ضرورت رفع سایر آسیب های اجتماعی، مشاوره دادن در سایر بخش ها هم توسط اپراتورهای این خط انجام می شود. اپراتورهای 123، همگی به نوعی کارشناس روانشناسی و یا مددکار اجتماعی هستند و با توجه به اطلاعات اولیه ای که خود فرد یا افراد مطلع می دهند، پرونده اولیه او را تکمیل و برای پیگیری به واحدهای ذی صلاح می فرستند. اورژانس اجتماعی کشور در ابتدا، تنها در تهران و شهرستان های حومه آن، به کمک خودروهای سیار در مناطق آسیب خیز به بررسی و حل آسیب های اجتماعی ساکنان این مناطق می پرداخت. افراد عمدتاً از دو طریق در اورژانس اجتماعی تشکیل پرونده می دهند؛ یا خود معرف هستند و با خطوط 123 تماس می گیرند و یا از طریق قوه قضاییه به سازمان بهزیستی برای تکمیل پرونده معرفی می شوند.

123 چطور کار می کند؟

مجید ارجمندی، سرگروه اورژانس اجتماعی کشور در گفت وگوی اختصاصی با هفت صبح درباره مراحلی که پس از تماس فرد با خطوط 123 طی می شود، گفت: «وقتی فردی با 123 تماس می گیرد، به ترتیب آزارپذیری و نیاز او برای کمک، درجه بندی می شود. این اولویت بندی ها به ترتیب شامل کودک آزاری، همسر آزاری، فرار دختران و پسران از خانه، زنان خیابانی و زنان و دختران آسیب پذیر، طلاق و اختلالات هویت جنسی می شود و پس از تکمیل پرونده اولیه به بخش مربوطه برای حل بحران، متصل شوند.»

پس از ثبت جرم، به عنوان کودک آزاری، تیم اورژانس اجتماعی در محل حاضر می شود و با توجه به نیاز کودک برای درمان او را به مراکز درمانی کودکان می برد. در کودک آزاری های شدید، کودک از خانواده جدا می شود و مراحل ابتدایی برای حل بحران در خانواده انجام می شود. مثلاً اگر پدر یا مادر معتاد به مواد مخدر هستند، برای ترک به یکی از کلینیک ها فرستاده می شوند و به این صورت درمان ریشه ای و روانی آغاز می شود. در چرخه درمان پزشکی، آسیب های دیگر کودک هم مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجایی که کودک آزاری جرم محسوب می شود، از طریق قوه قضاییه صلاحیت والدین کودک مورد بررسی قرار می گیرد.

شبه خانواده ها در کنار کودکان

در آسیب های شدید، فرد با اجازه قوه قضاییه به «شبه خانواده ها» فرستاده می شود. شبه خانواده به افراد باصلاحیت در اقوام کودک اطلاق می شود که ماهانه مقداری وجه به عنوان کمک هزینه نگهداری از کودکان بدسرپرست، از بهزیستی دریافت می کنند و صلاحیت این شبه خانواده ها به طور ماهانه بررسی می شود. در بهزیستی برخورد قضایی با متهم نمی شود و تنها ریشه های آسیب مورد بررسی قرار می گیرد. کودک آزاری به هرگونه عملی که رشد بالقوه و بالفعل افراد زیر 18 سال را مختل کند، اطلاق می شود. کودکان خیابانی هم از مصادیق قربانیان کودک آزاری در کشور هستند. سازمان بهزیستی درصدد آن است که صلاحیت والدین این کودکان نیز از آنها سلب شود و آنها به شبه خانواده ها فرستاده شوند. برای حل این مشکلات سازمان بهزیستی نیازمند همکاری آموزش و پرورش، قوه قضاییه و سازمان فنی و حرفه ای، نیروی انتظامی و شهرداری هاست. دختران و پسران فراری هم به نوعی در این رده از آسیب های اجتماعی قرار می گیرند که پس از مشاوره های روانشناسی به خانه هایشان برمی گردند و در صورت عدم پذیرش والدین، جذب خانه های سلامت می شوند. در بحث کودک آزاری ورود به موقع اورژانس به عنوان ضابط اجتماعی حاضر در محل بسیار مهم است تا در فرصتی طلایی از آسیب جدی به کودک و مرگ وی جلوگیری به عمل آید. به گفته مسئولان اورژانس اجتماعی، در حال حاضر هماهنگی هایی با قوه قضاییه و نیروهای انتظامی در حال انجام است که مددکار اجتماعی بتواند به موقع در محل و دور از کاغذبازی های رایج حاضر شود.

کمک به افراد مبتلا به اختلالات هویت جنسی

این افراد از لحاظ فیزیکی فرقی با افراد عادی اجتماع ندارند. اما تمایلات و نیازهای آن به صورت عکس و وارونه است. گاهی خانواده ها به دلیل ناآگاهی در برخورد با آنها، بیشترین آسیب های روانی را به فرد می زنند. گاهی اجتماع و افراد مریض جامعه، بیشترین آسیب های روانی را به او می زنند. برخورد با آنها نیازمند دانش و مهارت بالایی است. این افراد پس از معرفی خود از طریق خطوط 123 پرونده ای تشکیل می دهند. پس از تشکیل پروند، 15 جلسه مشاوره با او انجام می شود و شش ماه فرد در شرایط محیطی جدیدی زندگی می کند تا مشخص شود چقدر آمادگی پذیرش جنسیت جدید خود را دارد. بعد هم مشاوره و ارایه خدمات روانشناختی آغاز می شود و آخرین مرحله، عمل جراحی است که اورژانس اجتماعی با همکاری سازمان بهزیستی کشور هزینه این مراحل، به جز عمل جراحی تغییر جنسیت را تقبل می کند و پس از عمل، به فرد در گرفتن شناسنامه جدید و سازگاری با هویت جدید کمک می کند. انجام عمل جراحی نیازمند هماهنگی های لازم با وزارت بهداشت است. این تغییر جنسیت از مونث به مذکر معمولاً با مشکلات کمتری روبه رو است. جامعه آمادگی پذیرش فرد را با هیئت جدید در بازارهای کار خود دارد و خانواده ها هم از او حمایت می کنند، اما تغییر جنسیت مذکر به مونث با مخالفت های بیشتری روبه رو است و عدم حمایت خانواده ها و طرد از سوی اجتماع از مشکلات اصلی این افراد است.

منبع: روزنامه هفت صبح